با خدا باش پادشاهی کن

دکتر «بهروز جلیلى» روان پزشک و دانشیار دانشگاه علوم پزشکى ایران معتقداست  : براساس تحقیقات و شواهد انجام گرفته، اثبات شده که خنده مى تواند در رفع اختلالات روان پزشکى نظیر افسردگى، اضطراب و اختلالات رفتارى بسیار مفید و مؤثر باشد و تنش هاى موجود در افراد و هورمون هاى تشدید کننده و مولد اضطراب و افسردگى را به طور چشمگیرى کاهش دهد. خنده مى تواند تأثیر مثبت و خوبى را برجاى بگذارد و در ایجاد روحیه شاداب تأثیرگذار باشد  .

وى معتقداست: براساس تحقیقات موجود کسانى که در زندگى روزمره خود خندیدن را جایگزین عصبانیت و خشم سازند بیش از سایرین دچار موفقیت هاى مکرر مى شوند و احساس رضایتمندى بیشترى از زندگى خواهند داشت. نیاز به خندیدن و شاد بودن در کلیه افراد امرى ضرورى است و بهتر است که به جاى خنده هاى مصنوعى به طرف خنده هاى واقعى کشیده شوند و از لطیفه هاى مفید براى خنداندن یکدیگر استفاده کنند و از خندیدن هایى که باعث تمسخر دیگران مى شود و غیر اخلاقى است پرهیز کنند. زیرا در غیر این صورت تنش هاى موجود و نتایج معکوس و نادرست در آنها افزایش مى یابد.

همچنین تحقیقات دیگر حاکى از آن است که خندیدن بیماران مبتلا به افسردگى در صورتى که درمان هاى دارویى و غیردارویى خود را ادامه دهند و به موقع مصرف کنند، شدت بیمارى را در آنها کاهش مى دهد.

خندیدن در صورتى که به موقع و در جاى خود به کار رود، متناسب و خوب است چرا که در غیر این صورت زشت و ناپسند محسوب مى شود.

خندیدن زمان پیرى را به تعویق می اندازد و استرس ها و بیمارى ها را کاهش مى دهد. زنان همیشه باید خود را با شرایط زندگى تطبیق دهند و از فکر کردن به مسائل کوچک و بى ارزش خوددارى کنند

امروزه خنده در میان کلیه اقشار جامعه خصوصاً زنان بسیار اندک شده و یا اصلاً معنایى ندارد، شاید علت این امر عواملى نظیر حجب و حیای زنان باشد که خندیدن از نظر آنها عمل قبیح و نادرستى محسوب مى شود. این در حالى است که خندیدن درست و به موقع، نه تنها نا به جا و زشت قلمداد نمى شود بلکه براى روح، جسم و کاهش بیمارى ها نیز مفید است. همچنین مشکلات اقتصادى فشارهاى زندگى و کار و استرس هاى روزانه نیز از دیگر دلایلى است که باعث از میان رفتن خنده در میان مردم شده است.

دکتر جلیلی معتقد است: افرادى که همیشه در حال خندیدن هستند بیش از سایرین تحمل مشکلات شغلى، مادى، معنوى و... را خواهند داشت و بهتر مى توانند با این مشکلات دست و پنجه نرم کنند.

خندیدن با ترشح هورمونى به نام اندروفین موجب احساس آرامش و رضایت در افراد مى شود. از نظر فیزیولوژیک، تحریک پوست بدن و ایجاد حالت قلقلک در بیشتر افراد سبب خنده مى شود؛ به دلیل این که نقاط ویژه اى در مغز انسان وجود دارد که تحریک الکتریکى آنها موجب برانگیختن احساس شادى، خوشى و خنده مى شود. زمانى که گروهى از افراد با دیدن موضوع خنده دارى تبسم مى کنند یا مى خندند، دچار نوعى عاطفه مثبت گروهى می شوند و همبستگى به وجود مى آید.

دکتر «فربد فدایى» روان پزشک نیز معتقداست: بررسى هاى علمى نشان مى دهند که خنده باعث کاهش اضطراب، تنش جسمى و خشم مى شود.

وى معتقد است: گذشته از سودمندى خنده، از دیدگاه صاحبنظران، علت خنده هم مهم است. اندیشمندان تبسم یا خنده اى را که ناشى از موفقیت در یک کار دشوار، و رضایت ناشى از یارى رساندن به انسان یا هر موجود زنده دیگر باشد و حتى خنده ناشى از ادراک طنز را هم تأیید مى کنند. اما خندیدن به شوخى هاى مبتذل با موضوعات جنسى، پرخاشگرانه، به ظاهر افراد و لهجه افراد را ارزشمند نمى دانند.

زمانى که از طنز در رسانه ها صحبت مى کنیم افرادى نظیر دهخدا مورد نظر هستند که از جمله، مجموعه مقالات او تحت عنوان «چرند و پرند» از نمونه هاى عالى طنز اجتماعى است که در بیدارى و آزادی خواهى ایرانیان نقش داشته است.

در سینما نیز آثار افرادى چون چارلز چاپلین، باسترکیتون و... از موارد طنز تلقى مى شود. زیرا ضمن خنداندن، افراد را به فکر هم فرو مى برد و عواطف والایى چون نوعدوستى، محبت، عشق به انسان ها و موجودات زنده دیگر را تقویت مى کند.

وى مى گوید: در مجموعه هاى تلویزیونى ایرانى که به غلط عنوان طنز به آنها داده شده است عموماً نوع نوینى از نمایش هاى روحوضى و مطربى گذشته را مى بینیم که صرفاً به قصد خنداندن مردم تهیه شده اند و مى کوشند به وسیله لهجه نامأنوس، لحن هاى غیرعادى، فریاد کشیدن، آرایش و پوشش غیرعادى و ظاهر جسمى نامتعارف مردم را بخندانند (که خیلى از اوقات به این کار هم موفق نمى شوند). در اینجا با نمایش روحوضى و سیاه بازى روبرو هستیم با این تفاوت که مطرب هاى روحوضى ادعایى نداشتند و گرچه مسائلى از قبیل مشکلات زن و شوهر، دروغگویى و مردم فریبى را هم مطرح مى کردند اما مى دانستند که طرح سطحى این موضوعات فقط زمینه اى براى خنداندن مردم است. در طنزهاى واقعى دغدغه هاى عاطفى و شناختى انسان مطرح مى شود، شرایط ناعادلانه و مناسبات غیرانسانى به مبارزه طلبیده مى شود و سرانجام محبت، پشتکار و منطق پیروز مى شود.

وى معتقداست: کوتاه سخن این که، خندیدن به خودى خود واجد ارزش است. اما براى انسان اندیشمند موضوع خنده هم اهمیت دارد. به نحوى که تفاوت بین طنز با شوخى، لطیفه، جوک و هجو مطرح مى شود، طنز که ضمن خندانیدن فرد او را به اندیشه هم فرومى برد و عواطف عالى در او پدید مى آورد، والاترین و ماندنى ترین روش براى خندیدن است، پس بخندید تا دنیا به روى شما بخندد.